برده ای دیگر مرا چه بگویم ازین راه برگشتی نیست مرا
پس بسته شد  عقد دل تا باز شود هستی به جانِ مرا
شاه کلید اورده بودی    

ببین قفل ها باز شدند
دیگر چه میخواهی درین بامداد 
که رقاصهء شهر نیاز  شدم
 به پای عشق هیچ شدم

بنگر
انقدر بر ادمیان ذکر ترا گفتم  که همه  ترا از حفظ  شدند
کافیست ترا ببیند 

    FM

ببین  اوازهء این شهر  شدم

مرا بیهوش ببر
که من ندیده ترا مستم  طاقتی نیست مرا تا فردا
بگذار همین امشب در تو بمیرم 
من تاب فردای دیدار  ندارم
درین بی معنایی   حکایت ما    ذوب شدن است
ای اتش جان  ای جانِ جانِ جانان 
ای جان جانانم بمان تا صبح 
بمان تا اخر 
بمان تا نهایت 
انقدر بمان      تا از من چیزی نماند   

FM

عشق همیشه هست 
همواره جاری
بودنت را جاری و همیشگی میدانم 
و نشانه ای که در من شروع میشود
 تا رسیدن  تا سوختن 
و یادم نمیرود انچه گذشت 
و انچه ماند و انچه شد
من کجای امشب را نوشته بودم
بَه که چه خوش نوشته بودم
که این همان سرنوشت است !
که از نو نوشتیم هم را
تو مرا از سر خط
و من ترا بر سر لب  

FM

زندگی و مرگ  

چشم بر هم  زدنی 

کوتاه تر از یک دم و بازدم است

چه بگویم که دنیا هیچ است و هیچ در هیچ ....

ما برای یک تماشای بزرگ نیامده ایم

ما کشف نشده ایم !!!!!

ما خلق شده ایم تا خلق کنیم  

FM

در تکاپوی زندگی 

ترا جستن ... دنبال کردن پروانه ایست که مدام از گلی به گل دیگر میپرد 

و چه خوب است شوق دویدن

ترا جستن 

دیدن پرواز پروانه ست

پروانه ای که هر بال زدنش 

قصه ای را روایت میکند 

و من کدامین قصه ء اویم ......!!!

FM

واژه به واژه مرور کردم نمی دانم دنبال چی بودم  

شاید دلتنگ تو 

صدای ترا گوش کردم

خواندم و‌خواندم و باز خواندم

فرقی نمیکند اینجا ما یکی هستیم

تنها در ظاهری متفاوت

نه برتری من است نه دیگری 

نه تو ،نه من ، نه ما

که اگر عشق باشد همگان را 

همه چی یکیست

اگر خسته نشوی

هنوزم ‌عشق دارم 

ببین 

FM

هیچ ‌ گفت که  تو خود گویایی

ساعت به بامداد اینجا تهران است 

و ما بیدار

بیدار و هوشیار  مست و غزل خوان

از عشق شروع  شد تا رسیدن

و‌ چه خوب که رسید 

و‌ چه خوب تر که اغاز شد ای عشق 

وقت بکام 

FM

اینهمه در پس پرده ء زمین گویا نیست!

اسمان را به پایین کشیدیم!

همگان را شاهد گرفتیم ...

تا ابدیت اتشی را که روشن کردیم روشن بماند 

چه میشود مرا   ؟  و چه میشود ترا  ؟؟

هیچ نمیگویم تا لحظه دیدار ، مرا باخود ببر ....

چیست که باید بدانم ترا ؟

چیست که میکشاند مرا ؟

تسلیمم هرچه بادا با‌د   ...

FM

همیشه از جایی شروع میشه که باید شروع بشه

و از جایی تمام میشه که باید تمام بشه

و ما در همین اغاز و‌ پایان هاست که شکل میگیریم

و بین تاریکی و روشنایی ها نقطه اغاز و‌ پایان رو بنام مون

میزنیم 

از سِّر اقبال من به ملاقات دل که تو باشی و تو باشی و تو
اری 

شاید این فاصله ها بگذارند  سّر این اتش دیدار  

که با عشق هرچه شد و به کام  افتاد

نه من رها کردم نه تو  ما فقط هم حرف زدیم حرف زدیم 
حرف زدیم دراغوش هم

معجزه اکنون است

FM

این کلاف سردرگم روزی باز میشود

روزی که بیابم خود را

میان تک تک پیچش ها 

میان زیر و‌‌ بم چرخش ها

و لابه لای تنگناها‌ 
مو به مو‌   ریشه به ریشه  جستجوگر باشم

ان زمانی که پی در پی ذهن و کلامم بی تو باز نشود

گویی همهء زمانها اذان است و همه وقتها نیاز

تا من نماز  ترا به جای اورم 

FM